وقتی می خواند نمی شنیدم

وقتی دیدم که نبود

وقتی شنیدم که نخواند

چه غم انگیز است وقتی

چشمه ای سرد و زلال در برابرت می جوشد

می نالد

و تو تشنه ی آتش باشی و نه آب

و وقتی چشمه خشکید و از آسمان آتش بارید

و از زمین آتش روئید

تو تشنه ی آب گردی و نه آتش

و بعد عمری گداختن

از غم نبودن کسی که

تا بود از غم نبودن تو می گداخت